Vroege start van de dag voor onze 3 daagse wandeltrip, die 1 van de Great Walks van Nieuw-Zeeland is. Dit zijn goed uitgepijlde, meerdaagse wandeltochten doorheen de nationale parken van Nieuw-Zeeland. Een derde van Nieuw-Zeeland bestaat uit nationaal park, de rest is voornamelijk bezet door schapen, koeien en andere teelt. Dit is niet zo natuurlijk en eigenlijk niet goed voor de begroeiing, vandaar dat ze de nationale parken willen beschermen. Door de wandelingen te voorzien kan de schoonheid bewonderd worden zonder een al te grote menselijke impact te hebben.
Dit is de kaart van de wandeling, maar ik vind het uiteindelijk hoogteprofiel wel impressionanter. Omdat de huts volgeboekt waren, gingen we voor een 3-daagse tocht met 2 overnachtingen op kampeerplekken. Die zijn vooraf gereserveerd en hebben een capaciteit van ongeveer 20 personen dus zijn niet zo groot. Voorzieningen zijn quasi onbestaande maar je kan water opvullen (je moet het wel nog filteren). Voor de rest gaat alles in de gigantische rugzak die je de hele tijd meedraagt. Die rugzak die in het begin niet zo zwaar lijkt maar al gauw voelt alsof het een zak stenen is.
Hierboven vindt je zowel de objectieve gegevens (afstand en hoogte) als de iets meer sprekende hoogtemeters en afstanden waarop we afgezien hebben. Dag 1 was een goed opwarmertje, we kwamen om 15u al toe op de kampeerplek en hebben nog kunnen zwemmen in het meer, zonnen, op het gemak een avondmaal gemaakt en een tent opgezet. Ik was wel nog steeds een beetje moe dus het slaapje heeft deugd gedaan.
De meest uitdagende dag was dus echt wel de 2de dag. Een hele hoop hoogtemeters voor de boeg was de bedoeling om vroeg te starten, maar 1 van de twee jongen had een beetje hoofpijn waardoor we met een uur vertraging toch vertrokken. De klim was helemaal in het begin van de dag eigenlijk en was best wel pittig. Het zag eruit als een soort regenwoud en je kon niks zien door alle bomen en daarenboven kreeg de andere jongeman krampen toen we op 600m hoogte waren (van de ongeveer 1400m). Rockie heeft dan de 2 rugzakken naar boven gedragen. Het zorgde wel voor veel pauzes dus ik klaagde niet.
Geen klagen weliswaar, aangezien de adembenemende beelden boven echt wel ongelofelijk de moeite waren. We hebben genoten van de trip en op het gemak verder gestapt. Er zijn tussenin ook een aantal detours (bvb. naar de top van Mount Luxmore) die we er ook een beetje bij genomen hebben.
Funny en niet zo funny story. De kea is de enige alpen papegaaiachtige vogel die nog overleeft in Nieuw-Zeeland. Maar wees gewaarschuwd, ze zijn niet mensenschuw omdat ze zeldzaam zijn. Toen wij een ommetje deden naar de top van berg Luxmore hadden we onze rugzakken aan het pad laten staan. Toen ik toekwam op de top was die vogel er en die vloog net weg en ik kon geen foto trekken dus ik dacht jammer. Toen we 15 minuten later terug aan de rugzakken waren weet ik waarom hij wegvloog. De kea vond het nodig om 2 verse bananen te stelen en ook om een gat in mijn zak te pikken om een oude banaanschil te proberen stelen! Blijkbaar zijn het de slimste dieren na apen, heb ik achteraf ontdekt.
Op het einde waren we te veel pauzes aan het nemen en er bleven ons maar mensen voorbij steken. De laatste 2 waren twee Franstalige meisjes die we snel gevolgd hebben om als laatste aan het kamp toe te komen. Nog vlug de tent opgezet voor het donker werd.
De 3de en laatste dag was gelukkig voornamelijk plat. Aangezien we al te laat waren opgestaan hebben we wel goed doorgestapt. Tijdens de middagpauze in een meer gezwommen (zalig!) en dan verder gestapt om op het einde van de dag nog helemaal naar Omarama te rijden, want de volgende dag, zweefvliegen!
Reactie plaatsen
Reacties
WOW, thanks for the update, great pictures, i can imagine being there as we have been on the Kepler track, but not that far...brilliant views